تجربۀ ملن-توماس بندیکت
ملن-توماس بندیکت (Mellen-Thomas Benedict) که مبتلا به سرطان مغز غیر قابل علاج بود، در سال ۱۹۸۲ تمام علاتم حیات را از دست داده و درگذشت، ولی بعد از حدود ۹۰ دقیقه دوباره به زندگی بازگشت و آنچه را که در سوی دیگر دیده بود برای دیگران بازگو نمود. تجربۀ نزدیک به مرگ او یکی از عمیق‌ترین تجربه‌های مکتوب است:
در سال ۱۹۸۲ من به سرطان مغز غیر قابل درمانی دچار بودم. غدۀ مغزی من قابل جراحی نبود و شیمی درمانی نیز تنها من را ضعیف‌تر و ناتوان‌تر می‌کرد. دکترها به من ۶ تا ۸ ماه برای زنده ماندن فرصت داده بودند. من در آن وقت‌ها علاقۀ شدید و وسواسی به اطلاعات داشتم و در دهه هفتاد و هشتاد (میلادی) به طور روز افزونی در مورد احتمال جنگ هسته‌ای و بحران محیط زیستی و سایر بحران‌های جهانی محزون و نگران بودم. چون هیچ پایگاه معنوی نداشتم، داشتم کم کم باور می‌کردم که طبیعت یک اشتباه بزرگ در بوجود آوردن بشریت مرتکب شده است و ما احتمالا یک موجود سرطانی بر روی این سیاره هستیم. هیچ راهی برای بشریت نمی‌دیدم که بتواند خود را از چاهی که برای خود و سیارۀ زمین کنده است بیرون بیاورد. من به تمام انسان‌ها به چشم سرطان نگاه می‌کردم و خود بالاخره به همین مرض دچار شدم؛ سرطان! این چیزی بود که من را از پا درآورد. مراقب باشید که جهان را چطور می‌بینید، زیرا می‌تواند دامن خودتان را بگیرد و به خود شما بازگردد، به خصوص اگر دیدی منفی باشد. دید من به طور جدی منفی بود، و همان هم من را به سوی مرگم هدایت کرد. من هر نوع درمان و داروی متداول و غیر متداولی را امتحان کردم ولی هیچ کدام فایده‌ای نداشتند.
