تعریف واژه عشق

عشق تنها در وابستگی قلبی به دیگری خلاصه نمی شود. همه از عشق به عنوان نمادی از وابستگی عاطفی و احساسی به شخص یا اشخاصی دیگر یاد میکنند. این تعریف از عشق تنها بخشی از تعریف واقعی این واژه است که در هرزبان و ملیتی با کلمات خاص خود ، واژه های به آن تخصیص داده شده است اما اگر به ریشه های اصلی این واژه پرداخته شود به سادگی روشن خواهد شد که عشق آن چیزی نبوده که تاکنون آنرا شناخته ایم و اصولا در زبان شیرین پارسی با کمبود وکاستی در واژه های مهم مواجه هستیم وگاه یک واژه در برگیرنده معنای چندین واقعیت مهم است درحالی که در برخی زبانها برای تک تک آنها ، واژه هایی مجزا تعریف شده است. با توجه به اشاره ای که واژه عشق و معنای آن به یک خصلت انسانی دارد میتوان برای آن خصوصیات متعددی را برشمرد که از جمله به چند نمونه از آن در زیر اشاره می شود:

•  عشق نشات گرفته از حس و شعوری نهفته در تفکرنیازمحور و پرستش گرا است که به طرق مختلف نمود پیدا میکند.
•  عشق تنها اندوخته ای است که با خرج کردن به آن افزوده می شود.
•  در عشق وصال به معشوق تنها یک آرزوست و نه هدف اصلی ونهایی.
•  پس نرسیدن به معشوق شکست نیست و تنها نوعی عدم تحقق یکی از آروزوهای مهم انسانی است و لذا عشق شکست ناپذیر است.
• عشق حقیقی در مسیری پر فراز و نشیب نه تنها دچار نقصان نخواهد شد بلکه استحکام و تداوم آن بیشتر خواهد شد.
  

 با این اوصاف شاید همچنان ذهن،درگیر همان تعریف اولیه از عشق باشد چرا که همه این توصیفها در آن تعریف نیز معنا پیدا میکند و قابل بسط می باشد برای همین با ذکر مثال باید مسیر فکر را به سمت مورد نظر هدایت کرد. خلاصه ترین مثالها برای درک مطلب در خصوص معنای واقعی عشق،نام بردن از کلمات مترادف و هموزن با آن است.کلماتی که شاید کابرد و تعاریف مستقلی برای آنها به کاربرده شده باشد اما دراصل از ریشه عشق گرفته خواهند شد. ایثار و یا انفاق از این جمله مترادفات برای واژه عشق هستند. برای تحقق و به اجرا درآمدن هر یک از این دوخصلت یاد شده بدون شک نیازمند حس وشعوری برگرفته از تفکر نیاز محور خواهیم بود. گاه نیاز ما به یک ماهیت زنده است و گاه نیاز ما به یک آرمان که در اندیشه مان سپری شده . برای رفع نیازهاست که حرکت ما آغاز می شود و برخی از این حرکتها در مسیر رشد ریشه های عشق تداوم می یابد. مصداقی مستند بر یکی از توصیفهای فوق مبنی بر افزون شدن عشق با خرج شدن آن وجود دارد که مستقیم به ایه های پیام پرودگار به ما بازمیگردد و آن توصیه فراوان او به ما در خصوص پرداختن به انفاق است و وعده های بسیاری که به وضوح در آنها اعلام شده است که برای هر انفاق به هراندازه ،بازگشتی به مراتب بیشتر از آن مقدار به انفاق کننده وجود دارد و این به روشنی گواهی بر آن است که عشق تنها اندوخته ای است که با خرج کردن فزونی می یابد.

                                                                                                                                                      م.شاهی