تپشهای تنهایی

وقتی راه می روی با هر نفست شوق پرواز را تسبیح میکنی و همه درحال دویدند

تو شتاب را برای زودتر رسیدن به کسی که منتظرت است تعریف میکنی و همه برای به دست آوردن ذره ای بیشتر از آنچه دارند

تو از طولانی بودن دنیا رنج میکشی وهمه از کوتاه بودن آن

تو از حجم بالای احساس در قلبت غرور داری و همه از فرط عشقشان به ثروت

تو میروی و جای تو از تپشهای تنهایی خالی میشود وهمه می مانند و پر هیاهو جای تو را پر میکنند.