فرهنگ سازی

گاهی بعضی حرفها بیشتر از حرف هستند و ریشه عمیقی در واقعیت دارندمثل مسئله فرهنگ سازی که واقعا بود و نبودش به جرات به اندازه نون شب اهمیت داره و اگر درست بهش نگاه کنی میبینی بود ونبودش چه اثراتی در خودت و در محیط اطرافت خواهد گذاشت.

مدتی پیش اتفاقی یاد خاطرات بچگی افتادم . یادم افتاد اون وقتها دو تا کانال یک و دو بیشتر نبود که اون هم از ساعت چهار بعد ازظهر شروع به پخش میکردند که حدود یه ساعت اول تصویریه گل ثابت نشون میداد با یه آهنگ کلاسیک که حتی تو این فاصله یه قسمت مربوط به نشون دادن تصاویر کسانی بود که مدتی بود گم شده بودند و خانواده هاشون دنبالشون بودند.ما هم که مشتاق دیدن برنامه کودک بودیم که ساعت پنج عصر شروع میشد از شوقمون باید میشستیم این گم شده های بدبخت نگاه میکردیم تا حسابی ذوق مرگ بشیم .

اما برنامه کودکو بگو . بیچاره بچگی ما . چند تاشونو یاد میکنم خداوند روحشونو قرین رحمت کنه که ذهن و روح مارو تا الان بردند تو هپروت.

پرین و پاریکال بدبخت که داشتند دنبال سرزمین مادریشون میگشتند و کلا آواره بودند

نل با اون پدر بزرگ پشم آلوش که سنبل در به دری و بی مادری بود

پسر شجاع که اون هم بدبخت مادر نداشت و خانم کوچولو هم پدر نداشت فقط خوبیش این بود که به بی پدر ومادری عادت کرده بودند و دنبالشون نمی گشتند

حنا دختر تو مزرعه هم دقیقا همین داستانو داشت که باز مادر نداشت و مجبور بود حمالی کنه تا زنده بمونه

سنباد هم همینطور نه پدر و نه مادر البته بابا علاءالدین بودها ولی جای پدرشو نمیگرفت که

آخ آخ آخ یادم افتاد قهرمان دربه درها و یتیمها رو بگو ، حاج زنبور عسل که دیگه همه یادشونه مادر نداشت و فقط دنبال اون میگشت

مسافر کوچولو که من خودم با اون بچگی مونده بودم اخه این از زیر کدوم بوته ای سبز شده که حالا رو اون ستاره داره زندگی میکنه

کنا و سرنلپیتی ، هیچی نگم بهتره

و ....

گمان میکنم این کارتونهایی که توش مفاهیم زجر و عذاب برای شخص اول داستان تبئین شده بود محصول کشورهای شرق بودند چون داشتیم معدود کارتنهایی هم که نسبتا محتوی شاد و مناسبی برای کودک داشتند مثل یوگی و دوستان ، پلنگ صورتی،گوریل انگوری،تام و جری که به احتمال زیاد این جور کارتونها مختص کشورهای غربی یا اروپایی بودند و اگر هم توی اینها دست پختی از شرقی ها بوده احتمالا از دستشون در رفته بوده .

دقیق معلوم نیست که محتوی برنامه هایی که در بالا به اون اشاره کردم چه بلایی سر ما آورده ولی مطمئنا وقتی تمام دوران کودکی که باید بذرهای امید و تلاش در ذهنت کاشته بشه پر میشه از داستانهایی که همه توش بی مادر و پدر هستند و آواره و در به در از این شهر به اون شهر میگردند ،حاصل خوبی نباید داشته باشه و در کمترین حالت این نتیجه رو داشته که نسل ما به جای داشتن روحیه تفکر و خلاقیت به دلیل داشتن نگرانی هایی متعدد از زندگی فقط به فکر راهی برای امرار معاش بودند تا بتونند در حداقل ها زندگی کنند حال اگر فرصتی پیش اومد که بشه دیگران رو هم دور زد که بهتر و یه لقمه بیشتر در میاد.

باید برای آینده کشور برنامه ریزیهای شاخه بندی شده در همه سطوح به خصوص سطح روحی و فکری نسل آینده داشت.

انیمیشنها برای هر کودک پایه گذار فرهنگ آینده هستند. تا زمانی که برای مردم جامعه دست به مهندسی ذهن نزنیم ، هر نسیمی که از هر طرف بوزد میتونه تمام آنچه ساختیم رو خراب کنه.

اینکه مفاهیم ارزشمند دینی رو از چه سنی وارد متون درسی کنیم هرگز مورد توجه هیچکس قرار نگرفته و شاید بیشترین ضربه رو در مسئله دین گریزی نسل امروز داریم از این ناحیه دریافت میکنیم.

اینکه قبل از آموزش مفاهیم دینی باید بستر سازی لازم برای درک و شناخت در زمینه خود شناسی کودک صورت بگیره و بعد از طی دوره این آموزشها ،به حد ظرفیت فکری کودک ، پیرامون شناسی روی اونها کار بشه و تازه بعد از این دوره ها کم کم زمینه علاقمند سازی اونها را به مفاهیم و اصول جهان بینی و خدا شناسی ایجاد کنیم تا با ایجاد جرقه و سئوال در ذهن هاشون به طور خودجوش به سمت اصول مبانی فکری درست حرکت کنند

و خیلی چیزهای دیگه که ما هرگز برای کمترین اصلاح و بهبود اونها فکر نکردیم و نمیکنیم

هرچند که هدایت هر شخص ، راسا به عهده آفریدگار او هست اما در جایی که ما از امکانات و سرمایه های فراوانی برای کمک به این هدایت استفاده میکنیم جا داره قبل از صرف هر هزینه ای فکرهای زیادی درباره مصرف انها داشته باشیم.

ما به شدت به تغییر فرهنگ فعلی جامعه نیاز داریم . آیا برای کمک به بهبود این وضعیت تا کنون فکری کرده ایم؟؟؟