وسیله مهم است یا هدف؟

رروایتی از تاریخ که نشان می دهد که در عالم ، هدف نهایی ، پرودگار است و باقی همه وسیله

ظهر یکی از روزهای ماه مبارک رمضان منصور حلاج از کنار خرابه ای که جزامیها سکونت داشتند میگذشت،جزامی‌ها داشتند ناهار می‌خوردند.ناهار که چه؟ ته مانده‌ی غذاهای دیگران و چند تکه نان… یکی از آنها تا حلاج را دید گفت:

-بفرمایید.

+مزاحم نیستم؟

-نه بفرمایید.

چون حلاج پای سفره نشست یکی از جزامی‌ها پرسید:

-تو از ما نمی ترسی ؟دیگران حتی از کنار ما رد نمیشنوند!

+آنان روزه هستند.

-پس تو که این همه عارفی و خدا پرستی چرا روزه نیستی؟

+امروز روزه نیستم.

حلاج دست به غذا برد و چند لقمه خورد تشکر کرد و رفت.

موقع افطار  منصورگفت: خدایا روزه مرا قبول کن
یکی از یاران گفت: ولی ما تو را دیدیم که داشتی با جزامی‌ها ناهار میخوردی.
حلاج در جوابش گفت:روزه‌ی من برای خداست،ما روزه شکستیم و دلی را نشکستیم.